Category Archives: Հայկական հեքիաթներ
Կախարդի տնակը
(Իռլանդական հեքիաթ) Լինում են, չեն լինում, լինում են մի պառավ մարդ ու կնիկ, ունենում են երեք աղջիկ։ Օրերից մի օր մարդը մեռնում է, արևը ձեզ է բաշխում, մնում է կնիկը։ Էս կնիկը գիտենում է, որ իր մարդը ոսկով ու արծաթով լիքը մի մեծ քսակ է թողել, ու մտքումը մխիթարվում Է, ասում է. «Հերները մեռավ, գոնե …
Ամաչկոտ հարսի հեքիաթը
Մի ջահել, նորապսակ հարս է լինում։ Էս հարսը շատ համեստ ու ամաչկոտ ա լինում։ Մի օր էս հարսը օթախն ավլելու վախտը, որ կռանում ա թե թախտի տակն էլ ավլի, բիրդան քամի ա բաց թողնում: Ամոթու կարմրում ա, ուզում ա թե գետինը մտնի, յարաբ հու մարդ չիմացավ։ Մին էլ շուռ ա գալիս, տեսնում, որ հրեն, իրենց …
Հնարագետ ջուլհակը
Շահ-Աբասի ժամանակ հեռու աշխարհից դերվիշի հագուստով մի մարդ է գալիս Սպահան քաղաքը։ Քաղաքի ընդարձակ հրապարակի մեջ այդ դերվիշը մի մեծ շրջան է քաշում փայտով, ինքն էլ կշտին նստում լուռ ու մունջ։ Անցուդարձ անողները նայում են և զարմանալով հարցնում, թե՝ դու ո՞վ ես, այս ի՞նչ բան է, որ դու քաշել ես. արդյոք մի թալիսման չէ՞ սա, …
Խիզախը կամ աներկյուղը
Էլել է, չի էլել՝ մի պառավ։ Այս պառավը մի որդի է ունենում մինուճար։ Տղան երբ որ մեծանում է՝ լսում է, որ աշխարհումս շատ երկյուղալի բաներ կան, որոնցից պետք է հեռու մնալ։ Ասում է. ― Ա՛խ, ինչպե՜ս կցանկանայի, որ մեկ տեսնեի, թե ի՛նչ բան է երկյուղը։ Պառավը շատ տեղ է տանում տղային, շատերի մոտ աշակերտության տալիս, որ …
Դարդոտած վաճառականը
Լինում ա չի լինում մի վաճառական։ Սրան ունենում ա մի կնիկ։ Սրանք շատ հարուստ են լինում ու շատ էլ սիրով են ապրում։ Ամա, օրվա մի օրը էս վաճառականը, որ էլի իրա գործերով ուրիշ քաղաք ա գնում, ետ ա գալի տուն՝ իմանում ա, որ կնիկը սիրեկան ա պահել։ —Իմ կնիկը էդ բանը չի անի,— ասում ա,— …
Արջն ու մրջյունը
Արջը փորում էր մրջյունի բույնը և լեզվով հավաքում նրանց ու ուտում։ Մրջյունը նրան սպանելու հնարը գտավ։ Գնալով պիծակի, իշամեղվի, մժեղի, շնաճանճի, կրետի և սրանց նմանների մոտ, խնդրում է, որ իբրև ազգականներ, օգնեն իրեն։ Սրանք կարեկցելով՝ հարվածում են արջի աչքերին
Կենդանիների վեճը
Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում: -Իհարկե նա ինձ ամենքիցդ շատ է սիրում,- ասում է եզը և գիտե՞ք ինչու համար: Նրա համար, որ ես եմ նրա արորն ու տափանը քաշում, ես եմ նրա համար անտառից փայտ բերում: Նա ինձ է …
Պառավ ձին
Մեզանում Պիմեն անունով մի հի՜ն ծերունի մարդ կար։ Իննսուն տարեկան էր։ Պարապ-սարապ ապրում էր իր թոռան մոտ։ Մեջքը կռացած, փայտը ձեռին, ոտները դանդաղ քարշ տալով՝ ման էր գալի։ Բերանը անատամ, դեմքը կնճռոտած, իսկ ներքին շրթունքը դողդողում էր շարունակ։ Ման գալիս, խոսելիս շրթունքներով ծլըփացնում էր, ու անկարելի էր հասկանալ, թե ինչ է ասում։ Մենք չորս եղբայր …
Չարի վերջը
Լինում է մի սար, Էն սարում՝ մի ծառ, Էն ծառում՝ փչակ, Փչակում՝ մի բույն, Բնում՝ երեք ձագ, Ու վրեն կկուն: Լինում էմի սար, Էնսարում՝մի ծառ, Էնծառում՝փչակ, Փչակում՝մի բույն, Բնում՝երեք ձագ, Ու վրեն կկուն:
a.gyonjyan@mskh.am
Բարի գալուստ իմ մեդիամոլորակ 